Βιοποικιλότητα ή πώς θα χτίσουμε στις περιοχές Natura

Tης
Ηρώς Διώτη

Το νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, αποτέλεσε μήλον της έριδος, όχι γιατί είναι ένα σημαντικό νομοσχέδιο για το περιβάλλον και μάλιστα για ένα θέμα που ποτέ δεν έχει συζητηθεί, αλλά γατί έχει το επίμαχο άρθρο 9: «Στα γήπεδα που βρίσκονται εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεως ή εκτός των ορίων των οικισμών, οι οποίοι υφίστανται νομίμως προ του 1923, ή εκτός των ορίων των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2.000 κατοίκους, σε Ε.Ζ.Δ. και Ζ.Ε.Π., το ελάχιστο όριο αρτιότητας και κατάτμησης των γηπέδων ορίζεται σε 10.000 τμ».
Επί του ζητήματος τοποθετηθήκαμε στη Βουλή με την πάγια θέση μας, για την πλήρη κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για προστατευόμενες περιοχές. Εδώ να υπενθυμίσουμε κάτι που είπε ο κ. Δεκλερής, πρώην αντιπρόεδρος του ΣΤΕ, ότι δηλαδή «οποιαδήποτε κτήση στις Natura είναι αδιανόητη […] η πρώτη υπόθεση που θα πάει στο Συμβούλιο της Επικρατείας θα τους υπενθυμίσει την υπάρχουσα και σταθερή νομολογία ότι σε εκτάσεις Natura δεν μπορεί να χτίζουμε».
Εδώ βεβαίως δεν μπορούμε παρά να στηλιτεύσουμε διάφορες δημαγωγικές τοποθετήσεις περί του λαού που θίγεται από το νομοσχέδιο και να αναφωνήσουμε «o tempora, o mores», βλέποντας «αντάρτες» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να εξεγείρονται και να λένε τόσο ανεκδιήγητα πράγματα που δεν αξίζουν σχολιασμού. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καλό θα είναι να εξεγερθούν για όσα στοιχίζει η πολιτική του κόμματός τους στην ελληνική κοινωνία και στους έλληνες εργαζόμενους και όχι υπέρ των εργολάβων.

Μείζον θέμα η τοποθέτηση ΑΠΕ

Το τι θα γίνει με το συγκεκριμένο άρθρο και τι θα κάνει η Υπουργός με το συγκεκριμένο άρθρο, θα το δούμε στην πορεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει τις προτάσεις του, στο πνεύμα και τις θέσεις που ανέφερα παραπάνω, όταν έρθει η ώρα της συζήτησης επί των άρθρων, διότι υπάρχει και το επιπλέον θέμα των σημερινών περιορισμών που υπάρχουν για να χτίσει κάποιος σε Natura (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων κ.λπ), για τα οποία δεν αναφέρεται κάτι στο παρόν ν/σ. Αναιρούνται, για παράδειγμα, οι περιορισμοί, αν τα στρέμματα γίνουν 10;
Πέραν όλων αυτών, υπάρχουν πολύ σημαντικά ζητήματα στο νομοσχέδιο με τα οποία κάνεις δεν ασχολήθηκε και φυσικά ούτε τα ΜΜΕ. Το μείζον θέμα, κατά τη γνώμη μας, ότι επιτρέπεται δηλαδή η τοποθέτηση ΑΠΕ (μεγάλες ανεμογεννήτριες κυρίως) μέσα στις Natura κατά παρέκκλιση κάθε νομοθεσίας, αναιρεί τον ίδιο το στόχο του νομοσχεδίου περί διατήρησης της βιοποικιλότητας κ.λπ., διότι ως γνωστόν ένας πολύ σημαντικός λόγος απώλειας της βιοποικιλότητας είναι οι αλλαγές στις χρήσεις γης. Οι ανεμογεννήτριες απαιτούν μεγάλα συνοδά έργα και δρόμους μεγάλου πλάτους. Στο ίδιο λοιπόν επίδικο άρθρο 9, μόλις μια παράγραφο πιο κάτω αναφέρεται ότι: «Το πιο πάνω καθοριζόμενο ελάχιστο εμβαδόν γηπέδων δεν ισχύει για την ανόρυξη φρεάτων, την κατασκευή αντλητικών εγκαταστάσεων, μικρών γεωργικών αποθηκών και υδατοδεξαμενών και την εγκατάσταση συνοδών έργων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις».

Η βιοποικιλότητα μέλημα
της πολιτείας

Ούτως ή άλλως, τα νομοσχέδια που ήδη έχουν ψηφιστεί από την κυβέρνηση αλλά και από το συγκεκριμένο Υπουργείο, όπως για παράδειγμα το fast track ή το θεσμικό πλαίσιο για αδειοδότηση επιχειρήσεων που προωθείται, έχουν ακυρώσει κάθε έννοια προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτό συμβαίνει διότι θεσμοθετήθηκε από την κυβέρνηση ότι τα μεγάλα έργα, και μάλιστα ιδιωτικά, σε περιοχές δημόσιες, προστατευόμενες, δάση, κορυφογραμμές, αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους κ.ά, είναι εθνική προτεραιότητα και η εκποίηση κάθε έννοιας δημόσιας περιουσίας είναι κάτι περισσότερο από κραυγαλέος στόχος για το νεοφιλελευθερισμό και αυτούς που τον συνδράμουν.
Επίσης το νομοσχέδιο δεν προβλέπει τρόπο εφαρμογής του σε νομοθετικό, διοικητικό/εκτελεστικό, ερευνητικό και χρηματοδοτικό επίπεδο. Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, αφού οδηγεί στο να είναι μια ωραία, σε πολλά σημεία, έκθεση ιδεών αλλά όχι νομοσχέδιο που θέλει να εφαρμοστεί και που θέλει να έχει ως αποτέλεσμα να διατηρήσει -και όχι μόνο να προστατεύσει- τη βιοποικιλότητα. Εδώ να πούμε ότι η βιοποικιλότητα θα έπρεπε να είναι μέλημα της πολιτείας για όλη τη χώρα και όχι μόνο για τις ορισμένες από την ΕΕ, προστατευόμενες περιοχές. Το αν θα διασωθούν αυτόχθονες φυλές ζώων, ενδημικά φυτά, άγρια ζώα, προφανώς δεν αφορά μόνο προστατευόμενες περιοχές. Το αν θα αποτραπεί η καλλιέργεια μεταλλαγμένων, επίσης προφανώς δεν αφορά μόνο προστατευόμενες περιοχές. Η μη εφαρμογή του νομοσχεδίου ενισχύεται επιπλέον, από τις άπειρες υπουργικές αποφάσεις στις οποίες παραπέμπει και οι οποίες μελλοντικά υποτίθεται θα απαντήσουν σε όλα αυτά τα ζητήματα.

Και η καταπάτηση συνεχίζεται...

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως, όλα τα έργα που έχουν ζητήσει αδειοδότηση για να εγκατασταθούν σε προστατευόμενες περιοχές προχωρούν με την προηγούμενη νομοθεσία, όπως λέει το νομοσχέδιο, και αυτά είναι ουκ ολίγα και πολύ προβληματικά. Δεν έχουμε το χώρο για να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα έργα που ευνοούνται από το νομοσχέδιο χωρίς να αναφέρονται, εκτιμούμε πάντως ότι θα προστεθούν πολλά ακόμα, κυρίως ενεργειακά έργα, μέχρις ότου εκδοθούν όλες αυτές οι υπουργικές αποφάσεις. Γι’ αυτούς τους λόγους κυρίως καταψηφίσαμε το νομοσχέδιο επί της αρχής και θα καταθέσουμε τις προτάσεις μας επί των άρθρων. Συμφωνούμε, όμως, με το νομοσχέδιο που όπως λέει στο άρθρο 1 «η βιοποικιλότητα είναι πολύτιμο, αναντικατάστατο και σπουδαίας σημασίας εθνικό κεφάλαιο», για να καταλήξει λίγο μετά να αυτοαναιρεθεί, με μια σειρά αόριστων ρυθμίσεων που ακολουθούν, και στις οποίες θα τοποθετηθούμε και θα προτείνουμε τις δικές μας, την ερχόμενη Τρίτη στη Βουλή.