Η Μάρθα Φριντζήλα μιλάει για τη δυναμική των ομάδων

Ένας «Δρόμος με δέντρα» στο Βοτανικό

Της
Ζωής Γεωργούλα

Eνας δρόμος με δέντρα είναι δυσεύρετος και ονειρεμένος, αλλά ένας δρόμος με δέντρα που τα φροντίζουμε από κοινού, κάτω από τη σκιά της φυλλωσιάς των οποίων συναντιόμαστε με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με την τέχνη, μαθαίνουμε, δουλεύουμε, εξελισσόμαστε υπάρχει στην οδό Σερβιών 8, στο 2ο όροφο και όταν κλείνεις τα μάτια μυρίζει γιασεμιά, τουλάχιστον όταν κάνεις ασκήσεις αναπνοής με τη Μάρθα, στο σεμινάριο «Η φωνή των ανθρώπων». Και αυτά δεν είναι ονειροφαντασίες, είναι η πραγματικότητα της Δέσποινας Αναστάσογλου, του Δημήτρη Αγαρτζίδη, του Βασίλη Μαντζούκη και της Μάρθας Φριντζήλα. Αυτοί είναι ο «Δρόμος με δέντρα». Μια ομάδα που φτιάχτηκε το 2000 και μετακόμισε σε καινούργιο σπίτι όταν γκρεμίστηκε ο Κρατήρας τους.
«Ο Κρατήρας ήταν ένας χώρος που είχαμε νοικιάσει από κοινού, η ομάδα «Δρόμος με δέντρα», η ομάδα «Sinequanon», η ομάδα ακροβατών και χορευτών «Κι όμως κινείται» και με τη συμπαράσταση του Άθω Δανέλλη. Ήταν ένα μεγάλο παλιό συνεργείο αυτοκινήτων, που το διαμορφώσαμε με δικά μας έξοδα και το λειτουργήσαμε από το 2002 μέχρι πέρυσι. Σε αυτά τα χρόνια κάναμε μαθήματα, σεμινάρια, παραστάσεις, παζάρια, συναυλίες, παραστάσεις καραγκιόζη. Η λειτουργία του χώρου πέρασε από διάφορες φάσεις, όπως γίνεται συνήθως όταν λειτουργούν πολλές ομάδες σε ένα χώρο. Κάποιοι έφυγαν, κάποιοι άλλοι ήρθαν, πέρασε φάσεις έντονης δράσης και αδράνειας. Ώσπου το κτίριο γκρεμίστηκε διότι είχε σοβαρό στατικό πρόβλημα», μας ξεναγεί η Μάρθα Φριντζήλα στην ιστορία του Δρόμου τους.

Ο Δρόμος έχει τη δική του ιστορία

«Αποφασίσαμε, όταν πια δεν είχαμε τον Κρατήρα, ότι δεν μπορούμε να είμαστε άστεγοι και φτιάξαμε αυτόν το χώρο για να εργαζόμαστε πάνω στη δουλειά μας. Αυτός ο χώρος θέλουμε να έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, να διδάξουν εδώ άνθρωποι που θέλουμε πολύ να διδαχθούμε από αυτούς και να καλούμε για παραστάσεις ανθρώπους που δεν μπορούμε να δούμε τη δουλειά τους πουθενά, π.χ. ένα συνθέτη σύγχρονης μουσικής που το έργο του δεν παίζεται πουθενά γιατί δεν υπάρχουν χώροι που να τους ενδιαφέρει.
Ο χώρος «Δρόμος με δέντρα» φτιάχτηκε και για να φιλοξενεί τις δουλειές της ίδιας της ομάδας που συχνά ήταν δύσκολο να τις υπερασπιστούν αποτελεσματικά στα μάτια ενός μαγαζάτορα ή επιχειρηματία. «Ένας ακόμα λόγος που έγινε ο χώρος «Δρόμος με δέντρα» είναι και να στεγάσουμε τις δικές μας παραστάσεις, να μην χρειάζεται να χτυπάμε συνέχεια μια πόρτα εξηγώντας ότι θέλουμε να κάνουμε μια παράσταση που είναι πειραματική και εν εξελίξη και που λεφτά δεν θα φέρει».
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πάψουν να εργάζονται σε άλλους χώρους, αφού με εκείνες τις δουλειές βιοπορίζονται. Αντιθέτως, είναι αποφασισμένοι να δουλεύουν διπλάσιες και τριπλάσιες ώρες ώστε να μπορούν να χρηματοδοτούν τις δικές τους παραστάσεις, αφού η ομάδα δεν επιχορηγείται από κανέναν. «Προσπαθώ να κάνω συνεργασίες και να τραγουδώ έργα άλλων σε άλλους χώρους, αλλά να κρατώ αυτό που θέλω εγώ να κάνω, για το χώρο μου. Προς το παρόν και από πέρυσι δουλεύουμε με την ομάδα την Ηλέκτρα του Ευριπίδη, η οποία θα ανέβει εδώ.»

Αν δεν έχει τιμή, δεν το τιμάμε...

Τα σεμινάρια, τα μαθήματα και οι παραστάσεις που ήδη πραγματοποιούνται στο Δρόμο κοστίζουν τόσο όσο να συντηρείται ο χώρος κι αυτό είναι ένα δίδαγμα του Κρατήρα που λειτουργούσε χωρίς συγκεκριμένο αντίτιμο και με την προσδοκία να συντηρείται από την υπευθυνότητα και τη βούληση όσων τον χρησιμοποιούσαν. Όπως φάνηκε δεν ήμασταν όλοι έτοιμοι για... αυτοδιαχείριση. «Αυτό που με είχε κουράσει πιο πολύ είναι ότι επειδή τα κλειδιά του χώρου τα είχαν πολλοί άνθρωποι, ο χώρος πολύ συχνά είχε κόσμο που δεν τον γνωρίζαμε και δεν ήταν καλεσμένοι μας, με αποτέλεσμα όσοι χρησιμοποιούσαν το χώρο να μην τον σέβονται και να χαθεί ο λόγος για τον οποίο φτιάξαμε αυτό το χώρο, δηλαδή να εργαζόμαστε πάνω στη δουλειά μας. Έπαψε ο χώρος να προστατεύεται από αυτούς που τον χρησιμοποιούσαν. Νομίζω ότι αυτό που κατάλαβα από την εμπειρία του Κρατήρα και στο οποίο διαφοροποιείται ο καινούριος μας χώρος είναι ότι ο χώρος συντηρείται από τα χρήματα όσων τον χρησιμοποιούν. Δηλαδή, υπάρχει ένα αντίτιμο για τα μαθήματα, για τις παραστάσεις τέτοιο που να συντηρεί το χώρο και αρκετό για να συγκροτεί τη σχέση όσων τον χρησιμοποιούν, με το χώρο».
Τελικά το μέλλον ανήκει στις ομάδες; «Δεν γίνεται αλλιώς μόνο με ομάδες, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη».

* Περισσότερες πληροφορίες για το χώρο και τις δράσεις του μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο: http://www.dentra.gr/ και στο facebook:http://www.facebook.com/baumstrasse