Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση στοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν για όλα. Τον φοβάται ή αποσκοπεί σε κάτι άλλο;Για πρώτη φορά στη «μεταπολίτευση», οι επιλογές μιας κυβέρνησης συναντούν μια τόσο καθολική λαϊκή οργή, ενώ και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, όπου κι αν πάνε, βρίσκονται όλο και πιο συχνά αντιμέτωπα με λαϊκές αποδοκιμασίες! Είναι, ως ένα βαθμό, «φυσιολογικό» η κυβέρνηση να μην θέλει να παραδεχθεί το αυθόρμητο των λαϊκών αντιδράσεων απέναντί της και να ψάχνει για «υποκινητές» και «αποδιοπομπαίους τράγους». Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι τη συστηματική «στοχοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία φτάνει να του χρεώνει μέχρι… «αντάρτικο πόλεων», η απόσταση είναι πολύ μεγάλη! Φοβούμαι ότι ένας «σκληρός πυρήνας» κυβερνητικών στελεχών συνειδητά και βάσει σχεδιασμού ακολουθεί αυτή την επικίνδυνη τακτική ενοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ότι γνωρίζει πως παραπλανά και ψεύδεται! Νομίζω, επίσης, ότι τα πράγματα μάλλον θα χειροτερέψουν το επόμενο διάστημα και φοβούμαι ότι η κυβέρνηση, με το δρόμο που ακολουθεί, επαναφέρει σιγά-σιγά στη χώρα κλίμα άλλων σκοτεινών εποχών, αν δεν οδηγεί τον τόπο και σε πολιτική ανωμαλία! Πάντα οι ακραίες αντεργατικές επιλογές συνοδεύονταν με ακραίο αυταρχισμό και με λυσσώδεις αντιαριστερές επιθέσεις, που έθεταν σε κίνδυνο τις δημοκρατικές εξελίξεις!
Υπάρχουν ίχνη δίκιου στις ενστάσεις κυβερνητικών παραγόντων για τις έντονες –πολλές φορές προσωπικές– επιθέσεις εναντίον τους. Επιλογή της Αριστεράς είναι οι μεγάλοι ενωτικοί ειρηνικοί κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Επιλογή της Αριστεράς είναι η συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ δυνάμεων, υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης, για τον προοδευτικό και σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Δεν είναι στη δική μου αντίληψη η τακτική του «γιαουρτώματος» ή οι προσωπικοί προπηλακισμοί των αντιπάλων μας και πολύ περισσότερο, η Αριστερά δεν έχει και δεν μπορεί να έχει σχέση, με την τακτική της ατομικής βίας!
Το γεγονός ότι συχνά τα κυβερνητικά στελέχη βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να τους προκαλεί πρόσκαιρη δυσφορία, αλλά δεν νομίζω ότι τους φέρνει και ιδιαίτερη πολιτική ανησυχία. Αντίθετα, μπορεί και να αξιοποιούν τέτοια φαινόμενα για «θυματοποίηση» ή και για αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση και σε κάθε περίπτωση τα προτιμούν από τις μεγάλες ενωτικές μαχητικές ταξικές λαϊκές αντιδράσεις!
Δεν είναι στη δική μου αντίληψη η τακτική του «γιαουρτώματος» ή οι προσωπικοί προπηλακισμοί των αντιπάλων μας και πολύ περισσότερο, η Αριστερά δεν έχει και δεν μπορεί να έχει σχέση, με την τακτική της ατομικής βίας!
Το γεγονός ότι συχνά τα κυβερνητικά στελέχη βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να τους προκαλεί πρόσκαιρη δυσφορία, αλλά δεν νομίζω ότι τους φέρνει και ιδιαίτερη πολιτική ανησυχία. Αντίθετα, μπορεί και να αξιοποιούν τέτοια φαινόμενα για «θυματοποίηση» ή και για αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση και σε κάθε περίπτωση τα προτιμούν από τις μεγάλες ενωτικές μαχητικές ταξικές λαϊκές αντιδράσεις!
Στην τελευταία κοινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας και της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίστηκε μια σειρά δημόσιων εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα. Έπρεπε να δεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο μεγάλη επίθεση για να συσπειρωθεί και να βγει ενιαία προς τα έξω;Είναι θλιβερό να έχουμε στα χέρια μας ένα τόσο δυνατό και αιχμηρό ενωτικό πολιτικό εργαλείο, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και εμείς είτε να το απαξιώνουμε είτε να μην το αξιοποιούμε αποτελεσματικά, είτε, ακόμα χειρότερα, να το μεταχειριζόμαστε ως λεία για να πάρουμε το μεγαλύτερο λάφυρο, μεμονωμένα ή ομαδοποιημένα! έλεος! Το τραγικό είναι ότι όσο εμείς κάνουμε πάρα πολλά για να απαξιώσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το «φάντασμά» του ενοχλεί το κυβερνητικό και πολιτικό κατεστημένο. Περίπου, ως να ζουν με τον φόβο ή τον εφιάλτη του!
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, αντί για άτολμα ξεκινήματα, να πάρουμε μια μεγάλη πρωτοβουλία για μια γενναία και αλληλέγγυα επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων και των προσωπικοτήτων του! Και το «όλων» το υπογραμμίζω με ιδιαίτερη έμφαση! Γιατί, ταυτόχρονα, πρέπει να σπάσουμε την αντίληψη για ένα ΣΥΡΙΖΑ των «συγγενών» ή «φιλικών» δυνάμεων! Την αντίληψη για τον «καλό» και «μικρό» ΣΥΡΙΖΑ ή τον ΣΥΡΙΖΑ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των απόψεών μας ή των κομματικών σκοπιμοτήτων μας! Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περισσεύει κανείς! Μια «προωθημένη συμμαχία» δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως συμμαχία με τον εαυτό μας ή τους «κοντινούς» μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα είναι ανοικτός και θα αφορά όλες τις διαφορετικότητες στο χώρο της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς ή αλλιώς δεν μπορεί να παίξει τον αναγεννητικό του ρόλο! Αν οι αντίπαλοι της Αριστεράς μας θυμίζουν πόσο τους ανησυχεί ο ΣΥΡΙΖΑ, εμείς νομίζω δεν πρέπει να τους διαψεύσουμε!
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, αντί για άτολμα ξεκινήματα, να πάρουμε μια μεγάλη πρωτοβουλία για μια γενναία και αλληλέγγυα επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τη συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων και των προσωπικοτήτων του! Και το «όλων» το υπογραμμίζω με ιδιαίτερη έμφαση! Γιατί, ταυτόχρονα, πρέπει να σπάσουμε την αντίληψη για ένα ΣΥΡΙΖΑ των «συγγενών» ή «φιλικών» δυνάμεων! Την αντίληψη για τον «καλό» και «μικρό» ΣΥΡΙΖΑ ή τον ΣΥΡΙΖΑ κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των απόψεών μας ή των κομματικών σκοπιμοτήτων μας! Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περισσεύει κανείς! Μια «προωθημένη συμμαχία» δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως συμμαχία με τον εαυτό μας ή τους «κοντινούς» μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα είναι ανοικτός και θα αφορά όλες τις διαφορετικότητες στο χώρο της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς ή αλλιώς δεν μπορεί να παίξει τον αναγεννητικό του ρόλο! Αν οι αντίπαλοι της Αριστεράς μας θυμίζουν πόσο τους ανησυχεί ο ΣΥΡΙΖΑ, εμείς νομίζω δεν πρέπει να τους διαψεύσουμε!
Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήσατε πανελλαδική σύσκεψη του Αριστερού Ρεύματος. Τόσο η ατζέντα της σύσκεψης, όσο και η εισήγηση, δημιούργησαν την αίσθηση ότι το ΑΡ αλλάζει κατεύθυνση, σκληραίνει τη στάση έναντι της ηγεσίας. Ισχύει;Το Αριστερό Ρεύμα ουδέποτε στη διαδρομή του συσχέτισε το ρόλο του με τις ηγεσίες στον ΣΥΝ και τη στάση απέναντί τους αλλά αποκλειστικά με ιδεολογικές, πολιτικές και προγραμματικές θέσεις. Δεν κάναμε την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Αριστερού Ρεύματος για να «σκληρύνουμε» ή να «μαλακώσουμε» τη στάση μας απέναντι στην ηγεσία του ΣΥΝ, αλλά για να επεξεργαστούμε πληρέστερα τις θέσεις μας και την τακτική μας για τον επαναπροσανατολισμό του ΣΥΝ, για την τολμηρή επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συμπαράταξη όλων των αριστερών δυνάμεων και της ριζοσπαστικής οικολογίας.
Εισηγητικά δώσατε ιδιαίτερο βάρος στα ζητήματα της Ευρώπης. Μέχρι που φτάνει η κριτική σας; Για παράδειγμα, μιλάτε για έξοδο από το ευρώ;Αυτή την ώρα η Πορτογαλία οδεύει ολοταχώς στη λαιμητόμο της τρόικας και το δικό της μνημονιακό μαρτύριο! Πρώτα η Ελλάδα, στη συνέχεια η Ιρλανδία, τώρα η Πορτογαλία, αύριο, ίσως, η Ισπανία! Η ευρωζώνη έχει γίνει «νεκροταφείο» χωρών, οικονομιών και λαών, ιδιαίτερα για την περιφέρεια. Το «ευρώ», ως μηχανισμός, αποδεικνύεται οικονομικός και κοινωνικός Καιάδας και γενικότερα η Ε.Ε. έχει καταστεί προκρούστεια κλίνη για τους εργαζόμενους και ένας σύγχρονος ολοκληρωτισμός, που ακυρώνει κάθε ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν προοδευτικές και σοσιαλιστικές εξελίξεις στο πλαίσιο του ευρώ και σε τελευταία ανάλυση, στο πλαίσιο της Ε.Ε. Αν οι προοδευτικές αλλαγές δεν προχωρήσουν, ταυτόχρονα, σε σειρά χωρών της Ε.Ε., ώστε να ρηγματώσουν ή και να ανατρέψουν συνολικά την Ε.Ε., τότε μια προπορευόμενη χώρα προοδευτικών μετασχηματισμών θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το ευρώ, αν θέλει να συνεχίσει την προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η συγκεκριμένη χώρα θα οδεύσει σε «εθνική αναδίπλωση» αλλά πιθανότατα θα προκαλέσει «ντόμινο» και «μεταδοτικό κύμα» προοδευτικών ανατροπών και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Είναι πελώριο λάθος να ταυτίζουμε το διεθνισμό με το ευρώ» ή και να αυτοπεριορίζουμε την προοπτική της Αριστεράς στα όρια του ευρώ! Τέτοιου είδους μονομέρειες δεν είναι καθόλου επωφελείς για μια στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού!
Αυτό δεν σημαίνει ότι η συγκεκριμένη χώρα θα οδεύσει σε «εθνική αναδίπλωση» αλλά πιθανότατα θα προκαλέσει «ντόμινο» και «μεταδοτικό κύμα» προοδευτικών ανατροπών και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Είναι πελώριο λάθος να ταυτίζουμε το διεθνισμό με το ευρώ» ή και να αυτοπεριορίζουμε την προοπτική της Αριστεράς στα όρια του ευρώ! Τέτοιου είδους μονομέρειες δεν είναι καθόλου επωφελείς για μια στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού!
Έκανε εντύπωση η αναφορά σας στον Μπολσεβικισμό; Μήπως είναι υπερβολή;Η Αριστερά της εποχής μας, διεθνώς, χρειάζεται μια μεγάλη επανίδρυση- επαναθεμελίωση, μέσα από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της. Μια επανίδρυση- επαναθεμελίωση θεωρητική, πολιτική, προγραμματική, οργανωτική! Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητο ένα σύγχρονο έργο θεωρητικής πνοής και σοσιαλιστικής επεξεργασίας, αντίστοιχο του «Κεφαλαίου» του Μαρξ. Ένα νέο κεφάλαιο!
Όπως είναι απαραίτητη μια νέα πολιτική και οργανωτική τομή, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία, προσήλωση και τιτάνια βούληση ανάλογη με αυτήν που επέδειξε ο μπολσεβικισμός. Με αυτήν και μόνο την έννοια μιλήσαμε για ένα νέο Μπολσεβικισμό, πράγμα που δεν έχει την παραμικρή σχέση με αντιγραφές ή απομιμήσεις και ο οποίος θα αποβλέπει σε ένα νέο Σοσιαλισμό, που μέσα από μια απεριόριστη εργατική συμμετοχή και εμβάθυνση της δημοκρατίας, θα έχει την κομμουνιστική προοπτική ως σημείο αναφοράς και ορίζοντα!
Όπως είναι απαραίτητη μια νέα πολιτική και οργανωτική τομή, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία, προσήλωση και τιτάνια βούληση ανάλογη με αυτήν που επέδειξε ο μπολσεβικισμός. Με αυτήν και μόνο την έννοια μιλήσαμε για ένα νέο Μπολσεβικισμό, πράγμα που δεν έχει την παραμικρή σχέση με αντιγραφές ή απομιμήσεις και ο οποίος θα αποβλέπει σε ένα νέο Σοσιαλισμό, που μέσα από μια απεριόριστη εργατική συμμετοχή και εμβάθυνση της δημοκρατίας, θα έχει την κομμουνιστική προοπτική ως σημείο αναφοράς και ορίζοντα!
Δίνετε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη συμπαράταξης όλων των αριστερών δυνάμεων. Είναι ευχή ή ρεαλιστική δυνατότητα; Η συμπαράταξη των αριστερών δυνάμεων, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη μη Κοινοβουλευτική Αριστερά έως και το ΚΚΕ, είναι αναγκαία αλλά και τόσο ρεαλιστική, όσο ποτέ άλλοτε. Και είναι ρεαλιστική πρώτα απ’ όλα γιατί είναι διακαής πόθος όλων των ανιδιοτελών αριστερών ανθρώπων της πατρίδας μας! Μια φλόγα μόνο χρειάζεται, ως αφορμή, για να πυρπολήσουν οι ιδέες της συμπόρευσης όλο το σώμα της Αριστεράς και όλες τις αριστερές δυνάμεις! Σήμερα, στο σημείο «μηδέν» που έχουμε φτάσει, πρέπει να σταματήσουν ορισμένες δυνάμεις να συμπεριφέρονται ως περίκλειστα «φρούρια» και άλλες να κινούνται συχνά ως «συντεχνίες», ως «παρέες» ή περιούσιες «ιδεολογικές φράξιες»! Όλα τούτα δεν έχουν σχέση με την κοινωνία, τα προβλήματά της και τις διεργασίες της. Το πρώτο μέλημα όλων των αριστερών δυνάμεων είναι να καταφέρουν ξανά (!) να εκπροσωπήσουν αυθεντικά τα συμφέροντα ενός μπλοκ καταπιεσμένων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων τόσο στο παρόν όσο και κυρίως στην προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού. Κι αυτά δεν γίνονται με άγονους εμφυλίους, με περιχαρακώσεις, με «φωτισμένες ελίτ» ή εκλεκτικές συγγένειες. Μόνο μια μεγάλη παράταξη της Αριστεράς μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για μεγάλες τομές και μεγάλες ανατροπές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου