Οι εξελίξεις πυκνές και «υπόγειες». Ο Λ. Παπαδήμος αναδεικνύεται κυρίαρχος του κατευθυνόμενου παιχνιδιού επιβάλλοντας την πολιτική του, ενώ κρατά σε συνοχή την τρικομματική κυβέρνησή που υπογράφει, σε αγαστή συνεργασία, πολυνομοσχέδια, πρόσθετα σκληρά μέτρα, δανειακές συμβάσεις και PSI [αν δεν ήταν το ΔΝΤ, να επιμένει για επιτόκια κάτω του 3%, από ο Λ. Παπαδήμος, ως τραπεζίτης, δεν είχε αντίρρηση για επιτόκια «κουρέματος» και πάνω από 5%…]. Και, κάθε τόσο, ο σημερινός πρωθυπουργός καλεί τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς στο Μαξίμου, όχι τόσο για να τους «πείσει» για την ορθότητα των επιλογών του [κάλλιστα θα μπορούσε και κατά μόνας] ή για να τους «επιβληθεί», αλλά, κυρίως, για να θυμίζει στην κοινωνία αυτή τη συμμαχία, την «ενότητα του συστήματος» και να προετοιμάζει το «μεγάλο συνασπισμό» που πιθανότατα έρχεται μετά της εκλογές.
Η… τέλεια ισορροπία!
Ο Αντ. Καρακούσης [http://www.tovima.gr/opinions / article/?aid=439349&h1=true] είναι αποκαλυπτικός για το πώς το σύστημα βλέπει τον σημερινό πρωθυπουργό. «Όπως είπε και ένας γνώστης των περιστάσεων», γράφει, ο Λ. Παπαδήμος «είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή», καθώς ενεργεί «σαν να προετοιμαζόταν μια ζωή ολόκληρη γι’ αυτό το τόσο σύνθετο και πολύπλοκο έργο (…) Μέχρι τώρα», συνεχίζει, «δείχνει ότι επιτυγχάνει την τέλεια ισορροπία. Προσεγγίζει τη χρυσή τομή στις διαπραγματεύσεις για τα χρέη και τη νέα χρηματοδότηση με τους ξένους και παλεύει την ελάχιστη συναίνεση που χρειάζεται σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για τη σταθεροποίηση της χώρας». Ο διευθυντής του Βήματος δεν γνωρίζει [κρίμα…] αν ο «ο ελληνικός λαός θα του αποδώσει τα εύσημα αν επιτύχει». Είναι, όμως, σίγουρος [sic] ότι «η ιστορία θα του αναγνωρίσει με βεβαιότητα τα δέοντα»!
Τέτοιο, βέβαια, «κελεπούρι» - πρωθυπουργό, που επιτυγχάνει την «τέλεια ισορροπία» στους κόλπους «της ετερογενούς κυβέρνησης συνεργασίας», δύσκολα θα ξαναβρεθεί γι’ αυτό και γίνεται προσπάθεια όχι μόνο οι εκλογές να διεξαχθούν όταν όλα θα έχουν «ρυθμιστεί» σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας –και θα δεσμεύουν την κοινωνία για τουλάχιστον μια δεκαετία- αλλά και οι συνθήκες να ευνοούν το «μεγάλο συνασπισμό».
Συμφώνησαν σε όλα…
Το Μαξίμου διαβεβαίωσε, μετά τη συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών, ότι εξασφαλίστηκε η ομοφωνία για τη λήψη μέτρων: μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα με πραγματική σφαγή των μισθών, πλήρης ανατροπή του ασφαλιστικού, περικοπή 15% έως και 40% των επικουρικών συντάξεων -«οι πολιτικοί αρχηγοί επιβεβαίωσαν την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης στην ολοκλήρωση του έργου της», δήλωσε ο Λ. Παπαδήμος.
Διαφωνία υπήρξε ως προς το χρόνο των εκλογών. Γ. Παπανδρέου και Γ. Καρατζαφέρης πρότειναν παράταση της θητείας της κυβέρνησης [«μέχρι να φοράμε κοντομάνικα», όπως είπε ο πρόεδρος του ΛαΟΣ] με τον Α. Σαμαρά να ζητά εκλογές «με την ολοκλήρωση του έργου της κυβέρνησης», κάτι που ερμηνεύεται για μετά το Πάσχα [29 Απριλίου ή 6 Μαΐου] –άλλη μία «τούμπα» του Αντ. Σαμαρά που επέμενε για πριν το Πάσχα. Να σημειωθεί ότι ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι είναι «ιστορική ευκαιρία να ψηφίσουμε συναινετικά μεγάλες αλλαγές» ενώ ζήτησε να «σπάσει» η Β΄ Αθήνας σε μικρότερες εκλογικές περιφέρειες. Αμήχανος εμφανίστηκε ο Αντ. Σαμαράς και στο θέμα του ανασχηματισμού φοβούμενος και τα εσωτερικά προβλήματα στη ΝΔ.
Και μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να θεωρείται καμένο χαρτί [αύριο θα είναι;], το ΠαΣοΚ να αδυνατεί να παράγει οποιαδήποτε διαφορετική του μνημονίου πολιτική όμως και ο «αντιμνημονιακός» αγώνας της ΝΔ έληξε.
Η «κυβερνώσα αριστερά»
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, όμως, έχει ημερομηνία λήξης. Όχι λόγω της συμφωνίας των τριών αλλά γιατί η κοινωνία, που σήμερα δεν αντιδρά [με ευθύνη και της αριστεράς], σύντομα θα φτάσει στα όριά της. Η νέα δανειακή σύμβαση, τα σκληρά μέτρα που έρχονται θα ανατρέψουν τη σημερινή «ηρεμία» και το υπάρχον πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν θα μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του –για τη χώρα δεν το συζητάμε… Η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα [και στα μέσα ενημέρωσης, μια και διάφοροι επιχειρηματίες θέλουν να «πάρουν θέση»], δείχνει ότι το σύστημα δεν θα επαναπαυθεί στους… «τρεις σωματοφύλακες» του, αλλά θα καλέσει [το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τη δημιουργία του] και τον «τέταρτο σωματοφύλακα». Τον Ντ’ Αρντανιάν, που θα βρεθεί δίπλα στους… Άθω, Πόρθο και Άραμι! Αυτός θα είναι ο «μεγάλος συνασπισμός» εξουσίας που θα αναλάβει να συνεχίσει το «έργο» του Λ. Παπαδήμου.
Η ΔημΑρ φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του [τότε] ΠαΣοΚ απορροφώντας ένα μεγάλο ποσοστό από τους ψηφοφόρους που το εγκαταλείπουν. Το εκλογικό της ποσοστό, βέβαια, εξαρτάται και από τις εξελίξεις στο ΠαΣοΚ, ιδιαίτερα από το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός του. Έως σήμερα αποφεύγει να εκτεθεί σε μνημονιακές συναινέσεις και το μόνο που επαναλαμβάνει είναι ότι αποτελεί την «κυβερνώσα αριστερά».
Τι σημαίνει, όμως, κυβερνώσα αριστερά; Συμμετοχή σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας με όρους κατά τον Φ. Κουβέλη [Βήμα, 08.01.12] -«η τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει με δεσμευτικό πολιτικό προγραμματικό περιεχόμενο να μπορεί να μετατοπίσει την πολιτική από τη βαθιά συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται, προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση. Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, η οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί “άσκηση επί χάρτου”». Το ΠαΣοΚ, η ΝΔ και ο ΛαΟΣ θα μετατοπίσουν την πολιτική τους; Γιατί αν δεν εννοεί αυτά τα κόμματα αλλά το ΚΚΕ και τον ΣυΡιζΑ τότε γιατί δεν δεσμεύεται από σήμερα σε μετεκλογική συνεργασία;
Με… χρονοκαθυστέρηση
Στο πλευρό, όμως, του συστήματος [και της ΔημΑρ, καθώς φαίνεται ότι υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας, μια και στελέχη του εκσυγχρονισμού μίλησαν σε εκδήλωση που παραβρέθηκε και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός] έρχεται και μια… «σταθερή αξία»: ο Κ. Σημίτης! Με καθυστέρηση δύο χρόνων (!) ανακαλύπτει ότι «οι συντάκτες του μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν, δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος». Και κατηγορεί την τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ότι το μνημόνιο «συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση».
Ο εκσυγχρονιστής πρώην πρωθυπουργός δεν αποκαλεί το μνημόνιο «μοιραίο λάθος», αλλά τον τρόπο που καταρτίστηκε, την προετοιμασία, τις παραλείψεις. Δεν διαφωνεί επί της ουσίας. Γιατί, όμως, αποφάσισε να μιλήσει σήμερα; Δεν κατάλαβε εγκαίρως που οδηγείται η Ελλάδα με τις παραλείψεις του μνημονίου; Δεν ήθελε να διαταράξει τις πολιτικές ισορροπίες στο ΠαΣοΚ; Ή, μήπως, ετοιμάζει, ως άσπιλος, «ενεργή» συμμετοχή στα κοινά, έστω και από απόσταση; Ο σώζων εαυτό σωθήτο με... χρονοκαθυστέρηση; Όλα είναι πιθανά, ιδιαίτερα αν θέλεις να παίξεις ρόλο στην «παλινόρθωση του συστήματος».
Όχι άλλο κάρβουνο!
Το ΠαΣοΚ μέσα σε δύο χρόνια [2009 – 2011] έχασε τις κοινωνικές του συμμαχίες, τον ίδιο τον πολιτικό του μύθο, κατέρρευσε ως [πολιτική] δυναστεία. Δεν εκφράζει, εδώ και χρόνια, τους μη προνομιούχους Έλληνες, ο εκσυγχρονισμός, ως ιδέα για πώληση, έχει ξεπεραστεί. Δίνει την εντύπωση ενός αθροίσματος κομματικών [και συνδικαλιστικών] συμφερόντων, που, όμως, δεν έχουν διέξοδο, όραμα. Ο νέος αρχηγός θα χρεωθεί ένα κόμμα στη μηχανική υποστήριξη και μια αναπόφευκτη εκλογική συντριβή.
ΠαΣοΚ και ΝΔ, όμως, από κοινού και κάτω από διεργασίες που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, παρέδωσαν και συμμετέχουν σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» που επιβλήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις –το ίδιο συνέβη και στην Ιταλία. Οι πολιτικές ηγεσίες τους δεν έχουν εναλλακτική λύση και, απλά, χειροκροτούν ένα τεχνοκράτη τραπεζίτη ελπίζοντας ότι θα ξαναμπούν στο παιχνίδι χωρίς σημαντικές απώλειες. Ο Α. Σαμαράς έχει ως θέση «όχι άλλη ύφεση» λες και υπάρχει οποιαδήποτε κόμμα ή ομάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη που να ζητά και άλλη ύφεση! Και θέλει να κυβερνήσει αυτοδύναμος! Με τον Γ. Γιακουμάτο στην υγεία, τον. Αθ. Νάκο στο Δημόσιας Τάξης, τον Ν. Μυταράκη στην Οικονομία! Άντε και με τον Χρ. Λαζαρίδη στο ρόλο του Θ. Ρουσόπουλου!
Ο Π. Καψής, πάντως, μιλώντας στην σημερινή Free Sunday, είναι αποκαλυπτικός για τους… αντιστασιακούς της ΝΔ. «Είναι αυτονόητο», τονίζει, «ότι τα μέτρα που σχετίζονται με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης θα υποστηριχθούν και θα ψηφιστούν απ’ όλα τα κόμματα».
Θ. Μιχόπουλος
Η… τέλεια ισορροπία!
Ο Αντ. Καρακούσης [http://www.tovima.gr/opinions / article/?aid=439349&h1=true] είναι αποκαλυπτικός για το πώς το σύστημα βλέπει τον σημερινό πρωθυπουργό. «Όπως είπε και ένας γνώστης των περιστάσεων», γράφει, ο Λ. Παπαδήμος «είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή», καθώς ενεργεί «σαν να προετοιμαζόταν μια ζωή ολόκληρη γι’ αυτό το τόσο σύνθετο και πολύπλοκο έργο (…) Μέχρι τώρα», συνεχίζει, «δείχνει ότι επιτυγχάνει την τέλεια ισορροπία. Προσεγγίζει τη χρυσή τομή στις διαπραγματεύσεις για τα χρέη και τη νέα χρηματοδότηση με τους ξένους και παλεύει την ελάχιστη συναίνεση που χρειάζεται σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για τη σταθεροποίηση της χώρας». Ο διευθυντής του Βήματος δεν γνωρίζει [κρίμα…] αν ο «ο ελληνικός λαός θα του αποδώσει τα εύσημα αν επιτύχει». Είναι, όμως, σίγουρος [sic] ότι «η ιστορία θα του αναγνωρίσει με βεβαιότητα τα δέοντα»!
Τέτοιο, βέβαια, «κελεπούρι» - πρωθυπουργό, που επιτυγχάνει την «τέλεια ισορροπία» στους κόλπους «της ετερογενούς κυβέρνησης συνεργασίας», δύσκολα θα ξαναβρεθεί γι’ αυτό και γίνεται προσπάθεια όχι μόνο οι εκλογές να διεξαχθούν όταν όλα θα έχουν «ρυθμιστεί» σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας –και θα δεσμεύουν την κοινωνία για τουλάχιστον μια δεκαετία- αλλά και οι συνθήκες να ευνοούν το «μεγάλο συνασπισμό».
Συμφώνησαν σε όλα…
Το Μαξίμου διαβεβαίωσε, μετά τη συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών, ότι εξασφαλίστηκε η ομοφωνία για τη λήψη μέτρων: μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα με πραγματική σφαγή των μισθών, πλήρης ανατροπή του ασφαλιστικού, περικοπή 15% έως και 40% των επικουρικών συντάξεων -«οι πολιτικοί αρχηγοί επιβεβαίωσαν την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης στην ολοκλήρωση του έργου της», δήλωσε ο Λ. Παπαδήμος.
Διαφωνία υπήρξε ως προς το χρόνο των εκλογών. Γ. Παπανδρέου και Γ. Καρατζαφέρης πρότειναν παράταση της θητείας της κυβέρνησης [«μέχρι να φοράμε κοντομάνικα», όπως είπε ο πρόεδρος του ΛαΟΣ] με τον Α. Σαμαρά να ζητά εκλογές «με την ολοκλήρωση του έργου της κυβέρνησης», κάτι που ερμηνεύεται για μετά το Πάσχα [29 Απριλίου ή 6 Μαΐου] –άλλη μία «τούμπα» του Αντ. Σαμαρά που επέμενε για πριν το Πάσχα. Να σημειωθεί ότι ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι είναι «ιστορική ευκαιρία να ψηφίσουμε συναινετικά μεγάλες αλλαγές» ενώ ζήτησε να «σπάσει» η Β΄ Αθήνας σε μικρότερες εκλογικές περιφέρειες. Αμήχανος εμφανίστηκε ο Αντ. Σαμαράς και στο θέμα του ανασχηματισμού φοβούμενος και τα εσωτερικά προβλήματα στη ΝΔ.
Και μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να θεωρείται καμένο χαρτί [αύριο θα είναι;], το ΠαΣοΚ να αδυνατεί να παράγει οποιαδήποτε διαφορετική του μνημονίου πολιτική όμως και ο «αντιμνημονιακός» αγώνας της ΝΔ έληξε.
Η «κυβερνώσα αριστερά»
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, όμως, έχει ημερομηνία λήξης. Όχι λόγω της συμφωνίας των τριών αλλά γιατί η κοινωνία, που σήμερα δεν αντιδρά [με ευθύνη και της αριστεράς], σύντομα θα φτάσει στα όριά της. Η νέα δανειακή σύμβαση, τα σκληρά μέτρα που έρχονται θα ανατρέψουν τη σημερινή «ηρεμία» και το υπάρχον πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης δεν θα μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του –για τη χώρα δεν το συζητάμε… Η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα [και στα μέσα ενημέρωσης, μια και διάφοροι επιχειρηματίες θέλουν να «πάρουν θέση»], δείχνει ότι το σύστημα δεν θα επαναπαυθεί στους… «τρεις σωματοφύλακες» του, αλλά θα καλέσει [το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τη δημιουργία του] και τον «τέταρτο σωματοφύλακα». Τον Ντ’ Αρντανιάν, που θα βρεθεί δίπλα στους… Άθω, Πόρθο και Άραμι! Αυτός θα είναι ο «μεγάλος συνασπισμός» εξουσίας που θα αναλάβει να συνεχίσει το «έργο» του Λ. Παπαδήμου.
Η ΔημΑρ φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του [τότε] ΠαΣοΚ απορροφώντας ένα μεγάλο ποσοστό από τους ψηφοφόρους που το εγκαταλείπουν. Το εκλογικό της ποσοστό, βέβαια, εξαρτάται και από τις εξελίξεις στο ΠαΣοΚ, ιδιαίτερα από το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός του. Έως σήμερα αποφεύγει να εκτεθεί σε μνημονιακές συναινέσεις και το μόνο που επαναλαμβάνει είναι ότι αποτελεί την «κυβερνώσα αριστερά».
Τι σημαίνει, όμως, κυβερνώσα αριστερά; Συμμετοχή σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας με όρους κατά τον Φ. Κουβέλη [Βήμα, 08.01.12] -«η τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει με δεσμευτικό πολιτικό προγραμματικό περιεχόμενο να μπορεί να μετατοπίσει την πολιτική από τη βαθιά συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται, προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση. Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, η οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί “άσκηση επί χάρτου”». Το ΠαΣοΚ, η ΝΔ και ο ΛαΟΣ θα μετατοπίσουν την πολιτική τους; Γιατί αν δεν εννοεί αυτά τα κόμματα αλλά το ΚΚΕ και τον ΣυΡιζΑ τότε γιατί δεν δεσμεύεται από σήμερα σε μετεκλογική συνεργασία;
Με… χρονοκαθυστέρηση
Στο πλευρό, όμως, του συστήματος [και της ΔημΑρ, καθώς φαίνεται ότι υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας, μια και στελέχη του εκσυγχρονισμού μίλησαν σε εκδήλωση που παραβρέθηκε και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός] έρχεται και μια… «σταθερή αξία»: ο Κ. Σημίτης! Με καθυστέρηση δύο χρόνων (!) ανακαλύπτει ότι «οι συντάκτες του μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν, δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος». Και κατηγορεί την τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ότι το μνημόνιο «συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση».
Ο εκσυγχρονιστής πρώην πρωθυπουργός δεν αποκαλεί το μνημόνιο «μοιραίο λάθος», αλλά τον τρόπο που καταρτίστηκε, την προετοιμασία, τις παραλείψεις. Δεν διαφωνεί επί της ουσίας. Γιατί, όμως, αποφάσισε να μιλήσει σήμερα; Δεν κατάλαβε εγκαίρως που οδηγείται η Ελλάδα με τις παραλείψεις του μνημονίου; Δεν ήθελε να διαταράξει τις πολιτικές ισορροπίες στο ΠαΣοΚ; Ή, μήπως, ετοιμάζει, ως άσπιλος, «ενεργή» συμμετοχή στα κοινά, έστω και από απόσταση; Ο σώζων εαυτό σωθήτο με... χρονοκαθυστέρηση; Όλα είναι πιθανά, ιδιαίτερα αν θέλεις να παίξεις ρόλο στην «παλινόρθωση του συστήματος».
Όχι άλλο κάρβουνο!
Το ΠαΣοΚ μέσα σε δύο χρόνια [2009 – 2011] έχασε τις κοινωνικές του συμμαχίες, τον ίδιο τον πολιτικό του μύθο, κατέρρευσε ως [πολιτική] δυναστεία. Δεν εκφράζει, εδώ και χρόνια, τους μη προνομιούχους Έλληνες, ο εκσυγχρονισμός, ως ιδέα για πώληση, έχει ξεπεραστεί. Δίνει την εντύπωση ενός αθροίσματος κομματικών [και συνδικαλιστικών] συμφερόντων, που, όμως, δεν έχουν διέξοδο, όραμα. Ο νέος αρχηγός θα χρεωθεί ένα κόμμα στη μηχανική υποστήριξη και μια αναπόφευκτη εκλογική συντριβή.
ΠαΣοΚ και ΝΔ, όμως, από κοινού και κάτω από διεργασίες που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, παρέδωσαν και συμμετέχουν σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» που επιβλήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις –το ίδιο συνέβη και στην Ιταλία. Οι πολιτικές ηγεσίες τους δεν έχουν εναλλακτική λύση και, απλά, χειροκροτούν ένα τεχνοκράτη τραπεζίτη ελπίζοντας ότι θα ξαναμπούν στο παιχνίδι χωρίς σημαντικές απώλειες. Ο Α. Σαμαράς έχει ως θέση «όχι άλλη ύφεση» λες και υπάρχει οποιαδήποτε κόμμα ή ομάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη που να ζητά και άλλη ύφεση! Και θέλει να κυβερνήσει αυτοδύναμος! Με τον Γ. Γιακουμάτο στην υγεία, τον. Αθ. Νάκο στο Δημόσιας Τάξης, τον Ν. Μυταράκη στην Οικονομία! Άντε και με τον Χρ. Λαζαρίδη στο ρόλο του Θ. Ρουσόπουλου!
Ο Π. Καψής, πάντως, μιλώντας στην σημερινή Free Sunday, είναι αποκαλυπτικός για τους… αντιστασιακούς της ΝΔ. «Είναι αυτονόητο», τονίζει, «ότι τα μέτρα που σχετίζονται με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης θα υποστηριχθούν και θα ψηφιστούν απ’ όλα τα κόμματα».
Θ. Μιχόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου