Οι εργαζόμενοι απαντούν με αγώνες

ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΙΣΘΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ - ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Η ταξική σύγκρουση γενικεύεται. Από τη μια μεριά, οι δυνάμεις του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, μάλιστα με αυθεντικότερο τρόπο, με τεχνοκράτες πρωθυπουργούς όπως οι κ. Παπαδήμος και Μόντι. Από την άλλη, οι δυνάμεις της εργασίας και η νεολαία, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μετανάστες, οι αδύνατες ομάδες που χρειάζονται τη συνδρομή του κράτους πρόνοιας. Και οι δύο πλευρές δεν κοιτούν μόνο την Ελλάδα. Η μια πλευρά επιδιώκει να υπάρξει ένα νέο εργασιακό μοντέλο-πρότυπο για τα συμφέροντά τους ευρωπαϊκά και διεθνώς. Η άλλη, η δική μας πλευρά, μέσω των αγώνων εντός της χώρας αναζητεί τις δυνατότητες κοινής δράσης για να προκληθεί ανάφλεξη των εργατικών διεκδικήσεων και κοινωνικών αντιστάσεων από την Ευρώπη, την Αμερική, έως την Ασία και την Αφρική.
Ο μεγαλειώδης αγώνας των χαλυβουργών, των εργαζομένων στο Alter, στην «Ελευθεροτυπία», στον «Επενδυτή», στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, στην 3 Ε Εκτυπωτική, στα Notos Galleries, του ΙΓΜΕ, του Ερρίκος Ντινάν είναι μερικές μόνο από τις εργατικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο.

Με επίκληση την κρίση και με όπλο την ανεργία, που η επίσημα καταγεγραμμένη έφτασε ήδη τους 903.000 (18,4%), η κυβέρνηση και η τρόικα επιδιώκουν την οριστική τους επικράτηση, μέσω της κοινωνικής εξουθένωσης της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Ο κ. Παπαδήμος προχθές στη Βουλή ήταν σαφέστατα προκλητικός. «Είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με λίγο χαμηλότερες αποδοχές, αντί για κλειστές επιχειρήσεις και περισσότερους ανέργους», δήλωσε απατώντας στη Βουλή στην ερώτηση του προέδρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Απέκρυψε έτσι το γεγονός ότι η πολιτική της λιτότητας, που εφαρμόστηκε τα δύο τελευταία χρόνια και ο ίδιος τώρα συνεχίζει φανατικά, δημιουργεί τον φαύλο κύκλο, δηλαδή λιτότητα, ύφεση, δημοσιονομικές ανισορροπίες, ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα, ύφεση κ.τ.λ.
Είναι πια φανερό ότι η επίθεσή τους θα επανέρχεται σταδιακά. Κάθε φορά θα παίρνουν κάποια μέτρα για να πάρουν αργότερα περισσότερα και ακόμα πιο πολλά μετά. (βλέπε άρθρο Μ. Καραμεσίνη, σελ. 5). Σήμερα περιμένουν το λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» για να μειώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, βυθίζοντας τα Ταμεία ακόμα περισσότερο και μαζί με το κούρεμα να οδηγήσουν στην ολοσχερή απαξίωση των συντάξεων. Αύριο θα επανέλθουν με τον κατώτατο μισθό, τα δώρα, κ.τ.λ.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ με τον τεχνοκράτη Παπαδήμο δεν έχει κανένα πρόβλημα να προχωρήσει ακόμα και σε αντιδημοκρατικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Ο πρωθυπουργός ήταν σαφέστατος: «Οι άνεργοι δεν έχουν ούτε κατώτατο μισθό, ούτε 13ο και 14ο μισθό». Τα κυβερνητικά – τροϊκανά παπαγαλάκια, για να ενισχύσουν την θέση του πρωθυπουργού θυμήθηκαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) του «σοσιαλιστή» Α. Παπανδρέου το 1985 για μισθολογικό, πάλι, ζήτημα.
Η αντίσταση των εργαζομένων έχει γίνει αποδεκτή ακόμα και από τους πιο «νουνεχείς» συνδικαλιστές, που ολιγώρησαν, ως τώρα απαράδεκτα, προκαλώντας μεγάλη βλάβη στο συνδικαλιστικό κίνημα, ότι είναι μονόδρομος. Αντίσταση κλιμακούμενη, αντίσταση παντού, επίθεση προς όλους εκείνους στο πολιτικό σύστημα και στο κεφάλαιο που θέλουν να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στη μεταεμφυλιοπολεμική Ελλάδα.
Αλλά και η κοινωνία αντιδρά. Οι συλλογικότητες που ξεπηδούν παντού, συλλογικότητες αλληλεγγύης, δεν χτυπούν μόνο τη φτώχεια αλλά πολιτικοποιούν και τις συνειδήσεις.
Την Τρίτη 17 Γενάρη πραγματοποιείται η μεγάλη παναττική απεργία που προκήρυξαν τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής και στηρίζεται από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Είναι ένας μεγάλος σταθμός στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, την οργάνωση της αντίστασης κατά των απολύσεων και της περικοπής των μισθών.