Η αφωνία του πολιτικού συστήματος πλήρης. Ούτε... μουγκό πρωθυπουργό, βέβαια, έχουμε, ούτε τα προβλήματα της χώρας επιλύθηκαν -το αντίθετο-, για να τηρούν “σιγή ασυρμάτου” οι αρχηγοί των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν. Φαίνεται ότι ο Λ. Παπαδήμος τους “έπεισε” για την οξύτητα των προβλημάτων, ιδιαίτερα με το PSI, γεγονός που καθόρισε και την ημερομηνία των εκλογών για “μετά το Πάσχα” [τέλος Απριλίου, αρχές Μαΐου]. Και οι τρεις αρχηγοί, πάντως, καλούνται να διαχειριστούν στελέχη και ψηφοφόρους, καθώς οι πιέσεις στο εσωτερικό των κομμάτων τους εντείνονται από αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και διαφορετικές εκτιμήσεις. Ο Γ. Παπανδρέου, τις διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου, ο Γ. Καρατζαφέρης, τη φθορά που προκαλεί η παραμονή του στη συγκυβέρνηση [πιθανόν να παρακολουθήσουμε και θεαματική “αποχώρηση” μετά τις 15 Ιανουαρίου] και ο Α. Σαμαράς, την “ισορροπία τρόμου” ανάμεσα στην πολυπόθητη αυτοδυναμία [που δεν θα έρθει...] και στα νέα νέα μέτρα / χαράτσια που θα οξύνουν συνεχώς την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Λουκέτα και απολύσεις
Οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου, έχουν κατανοήσει ότι αποτελεί το πρώτο βήμα για κυβερνήσεις συνεργασίας, ανεξάρτητα από τις δημόσιες τοποθετήσεις, κυρίως του Α. Σαμαρά, που πυκνώνει τις αντικυβερνητικές κορώνες απέναντι στην κυβέρνηση που στηρίζει! Και θα αναδεικνύει το “διαχρονικό” ενδιαφέρον του για τα εθνικά θέματα -Μακεδονικό, Τούρκοι πράκτορες, Κυπριακό σε σχέση με το φυσικό αέριο, κ.ά.
Δυνάμεις, βέβαια, μέσα στη ΝΔ επιμένουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να αναζητήσει άμεσα διόδους διαφυγής διαφωνώντας στην εκδοχή παράτασης του κυβερνητικού βίου μέχρι τον Απρίλιο, που «αναγκαστικά» θα συνοδευτεί από νέα μέτρα.
Την ίδια ώρα, ο Λ. Παπαδήμος αναζητά πολιτικό στίγμα, πράγμα αδύνατο. Όχι τόσο γιατί πρόκειται για τεχνοκράτη με περιορισμένη πολιτική ορατότητα, όπως του καταλογίζουν, αλλά γιατί εξαρχής δεν υπήρχε καμιά προοπτική ή όραμα που να κινητοποιεί τους πολίτες. Η κοινωνία, όμως, δεν μπορεί να έχει ως όραμα την υποβάθμισή της! Ήδη η νέα χρονιά ξεκινά με λουκέτα και απολύσεις και στο δημόσιο, ενώ έρχεται νέα εφεδρεία από την οποία εξαιρούνται οι οδηγοί στις αστικές συγκοινωνίες, λόγω κόστους εκπαίδευσης νέων οδηγών. [Είναι παρανοϊκό ορισμένοι να χαίρονται, γιατί εκτός από το δικό τους σπίτι, στον ιδιωτικό τομέα, αρχίζουν να καίγονται σπίτια και στο δημόσιο]. Παράλληλα, έρχονται αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα [12%] και τεκμήρια διαβίωσης που χρεώνουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.
Δεν βγαίνει το PSI
Το πρόβλημα που έθεσε ο Λ. Παπαδήμος στους τρεις αρχηγούς είναι ότι το PSI “δεν βγαίνει” και έχουν ξεκινήσει νέες διαπραγματεύσεις, και μάλιστα, με μη ορατό αποτέλεσμα. Η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών, σύμφωνα με πληροφορίες, φαίνεται ότι δεν θα ξεπεράσει το 50% με 60% [ήδη ισπανικό funds αποχώρησε αφήνοντας να διαρρεύσει ότι δεν το συμφέρει το “κούρεμα”, καθώς έχει επενδύσει περισσότερα στη χρεοκοπία της Ελλάδας!], το “κούρεμα” θα φθάσει το 58% με 60% [από το 50% που είχε συμφωνηθεί], ενώ το επιτόκιο θα κινηθεί μεταξύ 5,5% και 6%. Οι τράπεζες, μάλιστα, ζητούν να το προεισπράξουν!
Με την υλοποίηση της συγκεκριμένης λύσης -που θα “επισημοποιηθεί” σε τηλεδιάσκεψη μεταξύ IΙF [Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο], τραπεζών και κυβέρνησης πιθανόν μέχρι της 20 Ιανουαρίου- θα ακολουθήσει ένα δεύτερο, σύντομο, στάδιο, κατά το οποίο θα αλλάξουν νομικό καθεστώς όλα τα ελληνικά ομόλογα, για να διέπονται όλα από το αγγλικό δίκαιο [δυνατότητα κατάσχεσης της περιουσίας του ελληνικού κράτους]. Το εναπομείναν 40% του χρέους θα «κουρευτεί» σε υποχρεωτική βάση με καταβολή στις τράπεζες μετρητών [15%] και με ανταλλαγή ομολόγων [25%].
Προς χρεοκοπία τον Μάρτιο;
Αυτή η διαδικασία -που πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012, καθώς τον Μάρτιο πρέπει να αποπληρωθούν ελληνικά ομόλογα ύψους 14,5 δισ. ευρώ- εκτιμάται ότι θα θεωρηθεί και από τους τρεις οίκους [Moody’s, Standard and Poor’s και Fitch] ως χρεοκοπία [default], ίσως “επιλεκτική”. Μόνη εναλλακτική λύση, κατά τις αγορές και ορισμένους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, η αγορά ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το EFSF, κίνηση στην οποία αντιτίθεται κάθετα ο επικεφαλής της Bundesbank, Γενς Βάιτμαν -“δεν είναι αρμοδιότητα της ΕΚΤ να χρηματοδοτεί τα υπερχρεωμένα κράτη”.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τρόικα και ευρωζώνη θα επισημάνουν ότι δεν αρκεί, πλέον, για την Ελλάδα το μνημόνιο, καθώς άλλαξαν τα δεδομένα, και θα θέσουν νέους όρους, προφανώς εξαιρετικά δυσμενέστερους για εργαζόμενους και κοινωνία συνολικότερα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν προβλέπεται ότι το 2012 θα είναι κρίσιμο τόσο για την παγκόσμια οικονομία [η Κρ. Λαγκάρντ συνεχώς υπενθυμίζει “το ζοφερό κραχ του 1930”] όσο και για την τύχη του ευρώ. [Τζ. Στίγκλιτς: “Tο 2012 είτε το ευρώ θα καταρρεύσει είτε η Ευρώπη θα λάβει τα απαιτούμενα ρηξικέλευθα μέτρα”. Το γερμανικό ινστιτούτο IMK προβλέπει συρρίκνωση της οικονομίας της Γερμανίας το 2012 κατά 0,1%. Η Ισπανία εισήλθε ήδη σε ύφεση. Αντιμέτωπη με τις χειρότερες συνθήκες της 20ετίας βρίσκεται η βρετανική οικονομία. Η Ιταλία θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 64 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2012].
Η σιωπή των αρχηγών
Μέχρι το τέλος Μαρτίου, λοιπόν, θα έχουν ανακοινωθεί νέα μνημόνια, νέα μέτρα και... παλιά χρεοκοπία, εξ ου και η ημερομηνία των εκλογών για “μετά το Πάσχα” -τέλος Απριλίου με αρχές Μαΐου. Έτσι εξηγείται και η σιωπή του Α. Σαμαρά που από το “εκλογές πολύ σύντομα, τον Φεβρουάριο” [Βουλή, συζήτηση για τον προϋπολογισμό που υπερψήφισε] πέρασε στο “δεν κοιμάμαι αγκαλιά με το ημερολόγιο”. Και οι τρεις, βέβαια, αρχηγοί της συγκυβέρνησης ευελπιστούν ότι όλες αυτές τις κινήσεις θα χρεωθούν στη σημερινή κυβέρνηση ελπίζοντας σε όσο το δυνατόν λιγότερες εκλογικές απώλειες.
Ουσιαστικά το PSI είναι ένας μηχανισμός χρεοκοπίας, αλλά η Ελλάδα, κατά τις αγορές, βγαίνει από το επίκεντρο της κατεστραμμένης χώρας και... έρχεται η ανάπτυξη! Αν, πάντως, ολοκληρωθεί, όπως σχεδιάζουν, η “συντεταγμένη” και εντός του ευρώ χρεοκοπία, η ήδη κατεστραμμένη κοινωνία θα βυθιστεί στο τέλμα ακόμα περισσότερο. Τα κοινωνικά μοντέλα που εφαρμόστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα τσακιστούν ολοσχερώς καθώς παρακολουθούμε τη μαζικότερη υποβάθμιση των κοινωνιών του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης -μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπές επιδομάτων, χαράτσια, «ψαλίδι» 1,3 δισ. στα φάρμακα, κ.λπ.
32,1 δισ. ευρώ στις τράπεζες
Εκτιμούν ότι έτσι θα διασφαλίσουν την επιβίωση τραπεζών και συστήματος -τα ασφαλιστικά ταμεία δεν τους ενδιαφέρουν καθώς αφορούν εργαζόμενους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια του “εγχώριου” συστήματος να διατηρήσουν οι ελληνικές τράπεζες το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Αφήνουν, λοιπόν, να διαρρεύσει ότι δέχονται “κούρεμα” ακόμα και 80% [τι γενναιοδωρία!..] αρκεί να τους χορηγηθούν δάνεια από το κράτος με αντάλλαγμα προνομιούχες και όχι κοινές μετοχές -δηλαδή καμιά επίπτωση στην ιδιοκτησία! [Το 2012 από το σύνολο 129,806 δισ. ευρώ των κρατικών δαπανών τα 87,4 δισ. θα “εξυπηρετήσουν” το δημόσιο χρέος (8,29 δισ. οι τόκοι), ενώ δεν υπολογίζονται 32,1 ευρώ που απαιτούνται για να στηριχθούν οι ελληνικές τράπεζες!].
Τρόικα και ηγεσία της ευρωζώνης θέλουν να δοθούν τα 32,1 δισ. ευρώ με αντάλλαγμα κοινές μετοχές, ώστε να περιέλθουν οι τράπεζες σε δημόσιο έλεγχο και, υποχρεωτικά, με βάση το νόμο, να πουληθούν. Αναρωτιέται, λοιπόν, ο Αλ. Παπαχελάς αν “θα δώσουμε τον απόλυτο έλεγχο της πραγματικής οικονομίας στο πολιτικό σύστημα που κατάφερε να χρεοκοπήσει και τη χώρα και τα κόμματα «επιχειρήσεις» ΠαΣοΚ και ΝΔ;” και προτείνει προνομιούχες μετοχές, αν και “δεν υπάρχει αμφιβολία πως μερικές τράπεζες ξεπέρασαν κάθε όριο αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης” μια και “δεν μπορούμε [sic] να ζήσουμε χωρίς αυτές έως ότου πεθάνει ο καπιταλισμός” [Καθημερινή 18.12.2011].
Σε αποσύνθεση η κυβέρνηση
Η τρόικα επιστρέφει στις 16 Ιανουαρίου για να διαπραγματευθεί το νέο μνημόνιο προκειμένου να οριστικοποιηθούν τα νέα μέτρα -θα παρακολουθήσουμε και το γνωστό σίριαλ «μας δίνουν, δεν μας δίνουν τη δόση, περίπου 89 δισ. ευρώ» [Μόνο για δάνεια και τόκους το 2012, οι πολίτες θα πληρώσουν 119,5 δισ. ευρώ σε κερδοσκοπικά funds και τράπεζες]. Ο Λ. Παπαδήμος, σάρκα από τη σάρκα της τρόικας, θα προσπαθήσει να παρουσιάσει έργο ως τεχνοκράτης μέσα από τον οποίο επιχειρείται να ανασυγκροτηθεί και το πολιτικό σύστημα.
Το κόμματα της συγκυβέρνησης, όμως, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ελάχιστο. Απομονωμένα από την κοινωνία, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση, προσπαθούν μέσα και από συγκρούσεις στο υπουργικό συμβούλιο να επιβιώσουν. Αδύνατον. Οι εφεδρείες τους τελείωσαν, όπως και του συστήματος. Η κυβέρνηση Παπαδήμου βρίσκεται σε αποσύνθεση. Άλλωστε, το σαθρό πολιτικό σύστημα που τη στηρίζει, δεν ξεπερνά, αθροιστικά, το 40%. Οι συναινέσεις που πίστευαν ότι θα προκαλέσει, δεν συγκροτούνται. Η κοινωνία έχει το λόγο.
Λουκέτα και απολύσεις
Οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου, έχουν κατανοήσει ότι αποτελεί το πρώτο βήμα για κυβερνήσεις συνεργασίας, ανεξάρτητα από τις δημόσιες τοποθετήσεις, κυρίως του Α. Σαμαρά, που πυκνώνει τις αντικυβερνητικές κορώνες απέναντι στην κυβέρνηση που στηρίζει! Και θα αναδεικνύει το “διαχρονικό” ενδιαφέρον του για τα εθνικά θέματα -Μακεδονικό, Τούρκοι πράκτορες, Κυπριακό σε σχέση με το φυσικό αέριο, κ.ά.
Δυνάμεις, βέβαια, μέσα στη ΝΔ επιμένουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να αναζητήσει άμεσα διόδους διαφυγής διαφωνώντας στην εκδοχή παράτασης του κυβερνητικού βίου μέχρι τον Απρίλιο, που «αναγκαστικά» θα συνοδευτεί από νέα μέτρα.
Την ίδια ώρα, ο Λ. Παπαδήμος αναζητά πολιτικό στίγμα, πράγμα αδύνατο. Όχι τόσο γιατί πρόκειται για τεχνοκράτη με περιορισμένη πολιτική ορατότητα, όπως του καταλογίζουν, αλλά γιατί εξαρχής δεν υπήρχε καμιά προοπτική ή όραμα που να κινητοποιεί τους πολίτες. Η κοινωνία, όμως, δεν μπορεί να έχει ως όραμα την υποβάθμισή της! Ήδη η νέα χρονιά ξεκινά με λουκέτα και απολύσεις και στο δημόσιο, ενώ έρχεται νέα εφεδρεία από την οποία εξαιρούνται οι οδηγοί στις αστικές συγκοινωνίες, λόγω κόστους εκπαίδευσης νέων οδηγών. [Είναι παρανοϊκό ορισμένοι να χαίρονται, γιατί εκτός από το δικό τους σπίτι, στον ιδιωτικό τομέα, αρχίζουν να καίγονται σπίτια και στο δημόσιο]. Παράλληλα, έρχονται αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα [12%] και τεκμήρια διαβίωσης που χρεώνουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.
Δεν βγαίνει το PSI
Το πρόβλημα που έθεσε ο Λ. Παπαδήμος στους τρεις αρχηγούς είναι ότι το PSI “δεν βγαίνει” και έχουν ξεκινήσει νέες διαπραγματεύσεις, και μάλιστα, με μη ορατό αποτέλεσμα. Η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών, σύμφωνα με πληροφορίες, φαίνεται ότι δεν θα ξεπεράσει το 50% με 60% [ήδη ισπανικό funds αποχώρησε αφήνοντας να διαρρεύσει ότι δεν το συμφέρει το “κούρεμα”, καθώς έχει επενδύσει περισσότερα στη χρεοκοπία της Ελλάδας!], το “κούρεμα” θα φθάσει το 58% με 60% [από το 50% που είχε συμφωνηθεί], ενώ το επιτόκιο θα κινηθεί μεταξύ 5,5% και 6%. Οι τράπεζες, μάλιστα, ζητούν να το προεισπράξουν!
Με την υλοποίηση της συγκεκριμένης λύσης -που θα “επισημοποιηθεί” σε τηλεδιάσκεψη μεταξύ IΙF [Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο], τραπεζών και κυβέρνησης πιθανόν μέχρι της 20 Ιανουαρίου- θα ακολουθήσει ένα δεύτερο, σύντομο, στάδιο, κατά το οποίο θα αλλάξουν νομικό καθεστώς όλα τα ελληνικά ομόλογα, για να διέπονται όλα από το αγγλικό δίκαιο [δυνατότητα κατάσχεσης της περιουσίας του ελληνικού κράτους]. Το εναπομείναν 40% του χρέους θα «κουρευτεί» σε υποχρεωτική βάση με καταβολή στις τράπεζες μετρητών [15%] και με ανταλλαγή ομολόγων [25%].
Προς χρεοκοπία τον Μάρτιο;
Αυτή η διαδικασία -που πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012, καθώς τον Μάρτιο πρέπει να αποπληρωθούν ελληνικά ομόλογα ύψους 14,5 δισ. ευρώ- εκτιμάται ότι θα θεωρηθεί και από τους τρεις οίκους [Moody’s, Standard and Poor’s και Fitch] ως χρεοκοπία [default], ίσως “επιλεκτική”. Μόνη εναλλακτική λύση, κατά τις αγορές και ορισμένους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, η αγορά ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το EFSF, κίνηση στην οποία αντιτίθεται κάθετα ο επικεφαλής της Bundesbank, Γενς Βάιτμαν -“δεν είναι αρμοδιότητα της ΕΚΤ να χρηματοδοτεί τα υπερχρεωμένα κράτη”.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τρόικα και ευρωζώνη θα επισημάνουν ότι δεν αρκεί, πλέον, για την Ελλάδα το μνημόνιο, καθώς άλλαξαν τα δεδομένα, και θα θέσουν νέους όρους, προφανώς εξαιρετικά δυσμενέστερους για εργαζόμενους και κοινωνία συνολικότερα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν προβλέπεται ότι το 2012 θα είναι κρίσιμο τόσο για την παγκόσμια οικονομία [η Κρ. Λαγκάρντ συνεχώς υπενθυμίζει “το ζοφερό κραχ του 1930”] όσο και για την τύχη του ευρώ. [Τζ. Στίγκλιτς: “Tο 2012 είτε το ευρώ θα καταρρεύσει είτε η Ευρώπη θα λάβει τα απαιτούμενα ρηξικέλευθα μέτρα”. Το γερμανικό ινστιτούτο IMK προβλέπει συρρίκνωση της οικονομίας της Γερμανίας το 2012 κατά 0,1%. Η Ισπανία εισήλθε ήδη σε ύφεση. Αντιμέτωπη με τις χειρότερες συνθήκες της 20ετίας βρίσκεται η βρετανική οικονομία. Η Ιταλία θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 64 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2012].
Η σιωπή των αρχηγών
Μέχρι το τέλος Μαρτίου, λοιπόν, θα έχουν ανακοινωθεί νέα μνημόνια, νέα μέτρα και... παλιά χρεοκοπία, εξ ου και η ημερομηνία των εκλογών για “μετά το Πάσχα” -τέλος Απριλίου με αρχές Μαΐου. Έτσι εξηγείται και η σιωπή του Α. Σαμαρά που από το “εκλογές πολύ σύντομα, τον Φεβρουάριο” [Βουλή, συζήτηση για τον προϋπολογισμό που υπερψήφισε] πέρασε στο “δεν κοιμάμαι αγκαλιά με το ημερολόγιο”. Και οι τρεις, βέβαια, αρχηγοί της συγκυβέρνησης ευελπιστούν ότι όλες αυτές τις κινήσεις θα χρεωθούν στη σημερινή κυβέρνηση ελπίζοντας σε όσο το δυνατόν λιγότερες εκλογικές απώλειες.
Ουσιαστικά το PSI είναι ένας μηχανισμός χρεοκοπίας, αλλά η Ελλάδα, κατά τις αγορές, βγαίνει από το επίκεντρο της κατεστραμμένης χώρας και... έρχεται η ανάπτυξη! Αν, πάντως, ολοκληρωθεί, όπως σχεδιάζουν, η “συντεταγμένη” και εντός του ευρώ χρεοκοπία, η ήδη κατεστραμμένη κοινωνία θα βυθιστεί στο τέλμα ακόμα περισσότερο. Τα κοινωνικά μοντέλα που εφαρμόστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα τσακιστούν ολοσχερώς καθώς παρακολουθούμε τη μαζικότερη υποβάθμιση των κοινωνιών του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης -μείωση μισθών και συντάξεων, περικοπές επιδομάτων, χαράτσια, «ψαλίδι» 1,3 δισ. στα φάρμακα, κ.λπ.
32,1 δισ. ευρώ στις τράπεζες
Εκτιμούν ότι έτσι θα διασφαλίσουν την επιβίωση τραπεζών και συστήματος -τα ασφαλιστικά ταμεία δεν τους ενδιαφέρουν καθώς αφορούν εργαζόμενους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια του “εγχώριου” συστήματος να διατηρήσουν οι ελληνικές τράπεζες το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Αφήνουν, λοιπόν, να διαρρεύσει ότι δέχονται “κούρεμα” ακόμα και 80% [τι γενναιοδωρία!..] αρκεί να τους χορηγηθούν δάνεια από το κράτος με αντάλλαγμα προνομιούχες και όχι κοινές μετοχές -δηλαδή καμιά επίπτωση στην ιδιοκτησία! [Το 2012 από το σύνολο 129,806 δισ. ευρώ των κρατικών δαπανών τα 87,4 δισ. θα “εξυπηρετήσουν” το δημόσιο χρέος (8,29 δισ. οι τόκοι), ενώ δεν υπολογίζονται 32,1 ευρώ που απαιτούνται για να στηριχθούν οι ελληνικές τράπεζες!].
Τρόικα και ηγεσία της ευρωζώνης θέλουν να δοθούν τα 32,1 δισ. ευρώ με αντάλλαγμα κοινές μετοχές, ώστε να περιέλθουν οι τράπεζες σε δημόσιο έλεγχο και, υποχρεωτικά, με βάση το νόμο, να πουληθούν. Αναρωτιέται, λοιπόν, ο Αλ. Παπαχελάς αν “θα δώσουμε τον απόλυτο έλεγχο της πραγματικής οικονομίας στο πολιτικό σύστημα που κατάφερε να χρεοκοπήσει και τη χώρα και τα κόμματα «επιχειρήσεις» ΠαΣοΚ και ΝΔ;” και προτείνει προνομιούχες μετοχές, αν και “δεν υπάρχει αμφιβολία πως μερικές τράπεζες ξεπέρασαν κάθε όριο αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης” μια και “δεν μπορούμε [sic] να ζήσουμε χωρίς αυτές έως ότου πεθάνει ο καπιταλισμός” [Καθημερινή 18.12.2011].
Σε αποσύνθεση η κυβέρνηση
Η τρόικα επιστρέφει στις 16 Ιανουαρίου για να διαπραγματευθεί το νέο μνημόνιο προκειμένου να οριστικοποιηθούν τα νέα μέτρα -θα παρακολουθήσουμε και το γνωστό σίριαλ «μας δίνουν, δεν μας δίνουν τη δόση, περίπου 89 δισ. ευρώ» [Μόνο για δάνεια και τόκους το 2012, οι πολίτες θα πληρώσουν 119,5 δισ. ευρώ σε κερδοσκοπικά funds και τράπεζες]. Ο Λ. Παπαδήμος, σάρκα από τη σάρκα της τρόικας, θα προσπαθήσει να παρουσιάσει έργο ως τεχνοκράτης μέσα από τον οποίο επιχειρείται να ανασυγκροτηθεί και το πολιτικό σύστημα.
Το κόμματα της συγκυβέρνησης, όμως, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ελάχιστο. Απομονωμένα από την κοινωνία, όπως άλλωστε και η κυβέρνηση, προσπαθούν μέσα και από συγκρούσεις στο υπουργικό συμβούλιο να επιβιώσουν. Αδύνατον. Οι εφεδρείες τους τελείωσαν, όπως και του συστήματος. Η κυβέρνηση Παπαδήμου βρίσκεται σε αποσύνθεση. Άλλωστε, το σαθρό πολιτικό σύστημα που τη στηρίζει, δεν ξεπερνά, αθροιστικά, το 40%. Οι συναινέσεις που πίστευαν ότι θα προκαλέσει, δεν συγκροτούνται. Η κοινωνία έχει το λόγο.
Θ. Μιχόπουλοs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου