ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τρίτη ξημέρωμα, τέλος Δεκέμβρη και ο χρόνος γέρνει . Γέρνει σε ολισθηρά μονοπάτια και απότομους ατραπούς. Πάντα οι γιορτές σε οδηγούν σε αναμνήσεις και αναδρομές . Πάντα σε νοσταλγικές βόλτες . Αν και η μνήμη βραχεία , αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ξεχνιόμαστε και να ξεχνάμε. Έτσι το ξημέρωμα με βρήκε να αναπολώ και να διαβάζω, ό,τι με βοηθάει όχι μόνο να θυμάμαι με νοσταλγία αλλά να με διδάσκει όπως η ιστορία…
Τέλος της δεκαετίας του 30, και η Φιλοθέη έγινε με προσπάθειες και αγάπη ένα κατοικήσιμο προάστιο των υπαλλήλων του συνεταιρισμού της Εθνικής Τραπέζης. Γιατί αυτό ήταν η Φιλοθέη, για όσους δεν το γνωρίζουν. Με κόπους ιδρύθηκε, με μεράκι και από το υστέρημα των πρώτων υπαλλήλων αγοραστών. Ο πόλεμος δεν την άφησε ανέπαφη. Μέσα στις δυσκολίες της επιβίωσης οι άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά. Εκτός από τα προπολεμικά πάρτυ με « γλυκά από χαρουπόμελο, σταφιδόκρασο, λουπινόψωμο, μπουλουγουροκεφτέδες» , ξεκίνησαν και τα συσσίτια στη Ροτόντα και, στα αργότερα πολύ δύσκολα, η Κοινότητα αποφάσισε να χορηγήσει επίδομα τροφής στο προσωπικό της (!) , όχι να του το κόψει και να το απολύσει πάντως.
Από το Σεπτέμβριο του 1939, για το σκοπό αυτό, είχε αποφασιστεί ήδη η επιστημονική καλλιέργεια 360 στρεμμάτων και είχε εγκριθεί χρηματοδότηση από τον διοικητή της Τράπεζας προς τον Συνεταιρισμό. Κατά τη διάρκεια της κατοχής δε, μαρτυρείται από τα πρακτικά της Κοινότητας, συστηματοποιημένη καλλιέργεια των ελεύθερων ακόμη χώρων αυτής.
Ο tempora o mores..
Σήμερα, δεν ξέρω αν είναι εφικτή μια τέτοια επιλογή μιας και πάλι ζούμε δύσκολους καιρούς μορφής και όχι περιεχομένου. Το δίδαγμα της ιστορίας αυτής όμως θα μπορούσε να γεννήσει ιδέες και να γίνει παράδειγμα για παρόμοιες δράσεις που θα προσφέρουν στον τόπο και θα μας φέρουν κοντά .
Σιτηρά ίσως δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε , αλλά έχουμε χώρους που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ΒΟΤΑΝΙΚΟΥΣ κήπους! Κήπους με καλλωπιστικά φυτά, με θεραπευτικά βότανα, με δένδρα, με σπάνια λουλούδια, με φυτά της ελληνικής χλωρίδας. Αντί για πάρκα με γκαζόν .
«O σπόρος για τον γεωργό δεν είναι απλώς η πηγή της μελλοντικής σοδειάς και της τροφής, είναι η αποθήκη του πολιτισμού και της ιστορίας». Μια από τις πιο εμπνευσμένες ρήσεις της Ινδής ακτιβίστριας Vandana Shiva.
Γιατί δεν θα μπορούσε του «Καραμπάση» στη Φιλοθέη να γίνει ένας ανθόκηπος; Πολύ περισσότερο , το ΟικoδομικόΤετράγωνο 16 (οι Φυστικιές) μαζί με το 15 στο πολύπαθο Ν. Ψυχικό, ώστε να πραγματοποιηθεί το όραμα των κατοίκων και οι εξαγγελίες όλων για «πράσινο προάστιο»";
Να πάψει το φρεντουτσίνο και το μοκατσίνο να γεμίζει τον αέρα της περιοχής και να γεμίσει μυρωδιές από αγιόκλιμα και γιασεμιά η περιοχή; Από λεβάντα και γαζία; Από δενδρολίβανο και σπάνια είδη μυρωδάτων τριαντάφυλλων; Να γίνει ο τόπος πεδίο έρευνας και επιμόρφωσης.
Τι να κάνουμε για να βελτιώσουμε το υποβαθμισμένο περιβάλλον στο οποίο ζούμε; Μπορούμε να αναδείξουμε την προστασία της βιοποικιλότητας ως ανάγκη για αρμονία του ανθρώπου με τη φύση σε ένα χώρο βιωματικής μάθησης στη βιολογική γεωργία, ανοιχτό στα σχολεία και στους πολίτες της ευρύτερης περιοχής. H δημιουργία τράπεζας κλασικών σπόρων, με στόχο να διανέμονται - ανταλλάσσονται με όποιον ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει. Να μπορούν οι κάτοικοι του δήμου να προμηθεύονται δωρεάν από το δικό τους «κήπο» σπόρους και λουλούδια. Να γίνει επισκέψιμος ο τόπος από σχολειά που θα κάνουν μαθήματα και θα συμμετέχουν σε προγράμματα .
Tο διατηρητέο του «Πλάτωνα» να γίνει χώρος διαλέξεων, συνεστιάσεων, επιστημονικών συνεδρίων.
Πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί;
Οι λεπτομέρειες δεν είναι δυνατόν να διατυπωθούν εδώ και δεν είναι δουλειά ενός μικρού άρθρου. Όμως, συνοπτικά θα μπορούσαν να γίνουν χορηγίες από μεγάλους οργανισμούς όπως η Εθνική Τράπεζα, το πανεπιστήμιο, από ιδιώτες με προσφορές, να δημιουργηθεί σύλλογος Φίλων του Κήπου, δημότες να συμβάλουν με εργασία προσωπική είτε γνώση επιστημονική . Εισιτήριο ίσως για επίσκεψη και ξενάγηση στον «κήπο», συμμετοχή στα συνέδρια ή τις ομιλίες, είναι κάποιες ιδέες.
«Οι αγροτικές εργασίες στο θερμοκήπιο, εκτός από τις γνώσεις που εξασφαλίζουν για το πώς να καλλιεργούμε, μας φέρνουν ξανά σε επαφή με τη γη, το χώμα, τις μυρωδιές της, μια επαφή που ο άνθρωπος είχε για χιλιάδες χρόνια και έχασε με την έντονη αστικοποίηση των τελευταίων δεκαετιών». Παράλληλα, «το να δουλεύει κανείς ομαδικά στο χωράφι, χωρίς υλικά οφέλη, βοηθάει στη θεμελίωση σχέσεων στη βάση του κοινού σκοπού και μόχθου, γεγονός πολύ σημαντικό σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι ιδιωτεύουν και κλείνονται στο μικρόκοσμό τους αδιαφορώντας για το τι γίνεται εκεί έξω». Δηλώνει με έμφαση κάτοικος γεωπόνος άλλης περιοχής της Αττικής που συνέβαλε και αυτός στο εγχείρημα της δημιουργίας βοτανικού κήπου της περιοχής του.
Να ένας «σπόρος», ας γίνει ένα θέμα συζήτησης μεταξύ μας και μέσω αυτής της εφημερίδας, ας το σκεφτούμε και μεις και οι δημοτικοί ταγοί, ας το προσεγγίσουμε με αγάπη και ενδιαφέρον , ας ανταλλάξουμε προτάσεις και ιδέες και ίσως απολαύσουμε τους καρπούς. Και ..όπως λέει και η δημοτική αρχή να ανοίγει ένα παράθυρο, ώστε να κάνουμε τον τόπο μας «τον πιο πράσινο δήμο του Λεκανοπεδίου».
Χριστίνα Φίλιππα
Σύμβουλος δημοτικής Κοινότητας Φιλοθέης. ΜΕΛΛΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου