Του Παναγιώτη Απ. Κουτσουλέλου
Κριεκούκι 26 Νοεμβρίου 2011
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των 400 εργαζομένων στην Χαλυβουργία Ελλάδας, που ξεκίνησαν με αφορμή την απόλυση 34 συναδέλφων τους και στην συνέχεια κορυφώθηκαν ως συλλογική αντίδραση του συνδικάτου τους έναντι της επιχειρούμενης μείωσης των ωρών εργασίας (από 8 σε 5 ημερησίως ή με εφαρμογή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας) με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών τους, παρουσιάζουν ξεχωριστό, κοινωνικό και πολιτικό, ενδιαφέρον.-
Κατ΄ αρχήν πρόκειται για την πλέον, μέχρι και σήμερα, οργανωμένη αντίδραση του κόσμου της εργασίας απέναντι στο κεφάλαιο, το οποίο επιχειρεί συστηματικά να αποδιαρθρώσει τις εργασιακές σχέσεις, μεγιστοποιώντας την εκμετάλλευση με την απομείωση των μισθών.- Η διαπίστωση αυτή είναι καθοριστικής σημασίας, αν ληφθούν υπόψη, αφενός ότι η απομείωση των μισθών με την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων λαμβάνει χώρα πλέον σε συνθήκες νομιμότητας ( λ.χ. κατάργηση της υποχρεωτικής εφαρμογής των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, θεσμοθέτηση μορφών ελαστικής εργασίας μερικής απασχόλησης κ.λ.π.) και αφετέρου ότι η εργοδοτική πλευρά έχει ήδη και προ ετών εν τοις πράγμασι επιβάλλει στην συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγικών εκμεταλλεύσεων τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι οποίες έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση του μεγέθους της απλήρωτης εργασίας.- Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των χαλυβουργών, στην προκειμένη περίπτωση, δεν αποτελούν παρά έκφραση οργανωμένη ταξικής αντεπίθεσης στο αδηφάγο και ακόρεστο κεφάλαιο.-
Οι κινητοποιήσεις αυτές, οι οποίες ξεκίνησαν, όπως προαναφέρουμε ως έκφραση συναδελφικής αλληλεγγύης, καταδεικνύουν στην προκειμένη περίπτωση και τον υψηλό βαθμό ταξικής συσπείρωσης και κοινωνικής συνειδητοποίησης των εργαζομένων στην συγκεκριμένη επιχείρηση.- Είναι δε σε τέτοιο βαθμό ισχυρό και ακλόνητο το μέτωπο της αλληλεγγύης, που έχει διαμορφωθεί, μεταξύ των εργαζομένων, ώστε κάθε απόπειρα απειλής, εκβιασμού, εξαγοράς συνειδήσεων να συντρίβεται αμέσως.-
Πέρα όμως από τα προαναφερόμενα, οι απεργιακές αυτές κινητοποιήσεις ξεχωρίζουν και από μία άλλη πρωτοφανή διάσταση, που φέρει έκδηλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της.- Δεν είναι μόνο τα άπειρα μηνύματα συμπαράστασης στον δίκαιο αγώνων των χαλυβουργών που καταφθάνουν στο πεζοδρόμιο του Ασπρόπυργου από συνδικαλιστικές οργανώσεις, όχι μόνο όλης της Ελλάδας αλλά και ολόκληρου του κόσμου (!!!!), αλλά είναι και η έμπρακτη αλληλεγγύη που επιδεικνύεται από την ίδια την κοινωνία.- Μαθητές, σπουδαστές και εργαζόμενοι, αλλά και, διαφόρων μορφών, συλλογικότητες, ενισχύουν τον αγώνα των απεργών δίνοντας τους χρήματα ακόμη και τρόφιμα, αποδεικνύοντας στην πράξη, ότι ο αγώνας αυτός δεν είναι «ανάδελφος».- Κάποιες μεμονωμένες θλιβερές εξαιρέσεις που αφορούν συνδικαλιστικούς κύκλους της Δυτικής Αττικής, τους γνωστούς και ως κοτζαμπασήδες του Θριασίου, όχι μόνο δεν αμαυρώνουν την όλη εικόνα της έκδηλης έμπρακτης αλληλεγγύης της κοινωνίας, αλλά αντιθέτως την επιβεβαιώνουν.-
Η πιο σημαντική επομένως διαπίστωση αφορά στην υγιή αντίδραση της κοινωνίας, η οποία συμπαραστέκεται στο αγώνα των χαλυβουργών όχι από λόγους μίζερης φιλανθρωπικής διάθεσης αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι θεωρεί τον αγώνα αυτόν και δική της υπόθεση.- Η κοινωνία και συγκεκριμένα τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, γνωρίζουν και μάλιστα πλέον πολύ καλά, ότι η πολιτική του «μαύρου μετώπου» της μνημονιακής κυβερνητικής συμπαράταξης, δεν αποτελεί παρά έκφραση έντεχνα προγραμματισμένης και συγκροτημένα υλοποιημένης επίθεσης εναντίον των κοινωνικών μας κατακτήσεων.- Η κατάργηση του οκταώρου, η μεγέθυνση της απλήρωτης εργασίας, ο περιορισμός των συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών και η αντικατάσταση του εργατικού δικαίου από το δίκαιο της επιχείρησης, μπορεί σήμερα να αφορά τους χαλυβουργούς, αύριο όμως θα αφορά και εμάς τους ίδιους ως εργαζόμενους στα εργοστάσια, στα εργοτάξια και στα γραφεία.- Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των χαλυβουργών αποτελούν τον συμβολικό συλλογικό προμαχώνα για την προάσπιση των κοινωνικών μας δικαιωμάτων.- Για το λόγο αυτόν ο αγώνας των απεργών θεωρείται και δικός μας αγώνας.
Τέλος η έμπρακτη συμπαράσταση της κοινωνίας στον αγώνα των χαλυβουργών καταδεικνύει και κάτι άλλο.- Τα λαϊκά στρώματα έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε, ότι τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, όπως, η υποβάθμιση της ποιότητας της εργασιακής απασχόλησης, η ανέχεια, η ανεργία και η έλλειψη προνοιακού κράτους, δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε θεωρώντας ότι αυτά αφορούν τους άλλους και όχι εμάς.- Έχουμε αρχίσει και συνειδητοποιούμε ότι μένοντας έγκλειστοι στα σπίτια μας, αδιαφορώντας πλήρως για ότι κοινωνικά συνταρακτικό γίνεται δίπλα μας και προσπαθώντας να βρούμε τις όποιες βολικές, πλην όμως ανύπαρκτες, ατομικές λύσεις, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά αντικειμενικά να ενισχύουμε την ταξική επέλαση που γίνεται σε βάρος μας, η οποία χωρίς οργανωμένη αντεπίθεση γιγαντώνεται.- Έχουμε ήδη αρχίσει να συνειδητοποιούμε, ότι η επίπλαστη ασφάλεια της προσωπικής μας λαγογαμίστρας, όσο και αν αυτή προβάλλεται από κάθε λογής - λογής παπαγαλάκια του συστήματος, καταρρέει και μάλιστα με πάταγο.- Η συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες κατ΄αρχήν για την προστασία των όσων με αίμα κατέκτησαν οι πρόγονοί μας και περαιτέρω για την διεύρυνση των κοινωνικών μας δικαιωμάτων, αποτελεί την πραγματική ασφάλεια για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.- Η έμπρακτη έκφραση συμπαράστασης των λαϊκών στρωμάτων στο δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών δεν αποτελεί μόνο μορφή συμμετοχής στους κοινωνικούς αγώνες αλλά και σημαντική ένδειξη της ποιοτικής αναβάθμισης των αγώνων αυτών.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου